Al ruim een jaar spring ik regelmatig op mijn fiets om één van mijn patiënten aan huis te behandelen. Deze patiënt is een man van bijna tachtig die wegens ernstige gezondheidsproblemen aan huis gebonden is, sterker nog: aan zijn fauteuil. Zijn wereld lijkt klein, maar hij heeft zijn huis zo ingericht dat zijn leven – als kunstenaar is het verlangen te creëren nog altijd daar, voor zover zijn lijf dat toelaat – vanuit die ene plek geleefd en aangestuurd kan worden.
Zijn netwerk is gelukkig erg groot, dus dagelijks komen er vele mensen langs: de thuiszorg, de bezorgdienst van de apotheek, vrienden met boodschappen of een lekkere maaltijd, vrienden die helpen bij het voorbereiden van een tentoonstelling, therapeuten.
Al die drukte kunnen loslaten, minder spasmen hebben, de slapeloosheid kortstondig laten voor wat hij is, is dan zo welkom. Tijdens een shiatsubehandeling de slaap vinden is het belangrijkste doel van mijn patiënt. Even volledig kunnen ontspannen, overgave aan de rust die liefdevolle aanraking brengt en zo een klein stukje vitaliteit terugvinden.
Meestal komt dat moment, vroeger of later tijdens de behandeling, en besef ik me hoe bijzonder het is dat ik even in zijn ruimte mag zijn, iets voor hem kan betekenen, dat zoiets simpels als aanraking zoveel kan doen.