Gisteren een nieuwe patiënt op de futon. Zij vond mij via internet en voelde zich aangesproken door mijn website, met name omdat ik niet alleen shiatsutherapeut ben, maar ook projectmanager. ‘Interessant dat je twee werelden verkent’ waren haar woorden.
Voor mij een mooie les, omdat ik het soms best moeilijk vind om de twee met elkaar te rijmen. Hoofd, ambitie en hard werken versus werken met mijn handen, voelen en aanschouwen/accepteren hoe het leven zich aandient; soms lijken ze onoverbrugbaar ver uit elkaar te staan. Regelmatig heb ik het gevoel dat ik moet uitleggen waarom ik beide doe, aan beide partijen, want dat andere is immers wel erg zweverig of juist rationeel. Dat ‘verdedigen’ is soms een antwoord op een werkelijke vraag, maar vaker nog een innerlijke dialoog op de momenten dat de overgang tussen de twee rollen zo groot lijkt.
Even vaak besef ik me dan weer dat juist die twee uitersten ook voor een balans zorgen, tussen het extraverte en introverte (oftewel: yang en yin), en er overeenkomsten tussen beide rollen zijn: het werken met en onderling verbinden van mensen. Van beide leer ik andere, maar oh zo waardevolle lessen.
Dus nee, kiezen voor één van de twee ‘werelden’ is voor mij niet nodig. Ik pas in beide, deel met beide, en leer van beide. Zoals ik precies dat nu van een patiënt mocht leren.